آقای یامین پور باید پاسخ دهد به عنوان متولی جوانان آن هم در این اوضاع اجتماعی که فاصله‌ای بین نسل جدید و حاکمیت شکل گرفته چطور برنامه مشخصی برای حوزه‌ای که متولی‌اش است، ندارد؟!
سالار احمدی رئیس شاخه جوان و دانشجویان و عضو شورای مرکزی حزب ندای ایرانیان طی یادداشتی در روزنامه آرمان ملی درباره نگاه دولت به سهم ورزش و جوانان در بودجه ۱۴۰۲ نوشت: هرچه زمان بیشتر می‌گذرد و کندوکاو بیشتری روی لایحه پیشنهادی دولت برای بودجه سال آینده انجام می‌پذیرد، ابعاد آن نیز بیشتر خود را به منصه ظهور می‌رساند. اگر نگاهی به جداول بودجه سال ۱۴۰۲ بیندازیم می‌بینیم که تنها دو وزارتخانه امورخارجه و ورزش و جوانان بودجه‌شان نسبت به سال گذشته به ترتیب ۱۴/۳ درصد و ۱۹/۴ درصد کاهش داشته و اگر مساله حقوق و دستمزد کارمندان را در نظر بگیریم عملاً پولی برای مسائل دیگر باقی نمی‌ماند که بخواهد در حوزه جوانان خرج شود. جدای از نقش دولت و وزیر ورزش نقش معاونت جوانان وزارت ورزش و جوانان در این مورد بسیار پررنگ است و آقای یامین پور باید پاسخ دهد به عنوان متولی جوانان آن هم در این اوضاع اجتماعی که فاصله‌ای بین نسل جدید و حاکمیت شکل گرفته چطور برنامه مشخصی برای حوزه‌ای که متولی‌اش است ندارد. چطور می‌شود شما آنقدر بی‌برنامه باشید که حتی امکان جذب بودجه به منظور گزارش سازی‌های دولتی و برگزاری چند برنامه نمایشی نیز نداشته باشید! به اعتقاد نگارنده وزارتخانه ورزش و جوانان آنقدر در صورت بندی مسائل روز کشور ضعیف بوده که نقش خود را فقط در معاونت قهرمانی وزارتخانه خلاصه کرده و آن را هم در وعده تمام دولت‌های پیشین، یعنی خصوصی‌سازی دو تیم پرطرفدار پایتخت که هرگز عملی نخواهد شد خلاصه کرده و عملاً سال آینده را به روزمرگی خواهد گذراند. داستان وقتی غم انگیزتر نیز می‌شود که به جداول بودجه ۱۴۰۲ برای وزارت علوم و تحقیقات هم توجه شود. نادیده افزایش ۳۶/۸ درصدی بودجه این وزارتخانه نیز نشان می‌دهد که کمترین افزایش بودجه مربوط به پارک‌های علم و فناوری بوده و باقی مربوط به حقوق و دستمزد کارمندان وزارتخانه و دانشگاه‌هاست که اگر ۲۰ درصد را به عنوان میانگین افزایش حقوق در نظر بگیریم تنها ۱۶/۸ درصد به بودجه وزارت علوم نیز اضافه خواهد شد که باز هم کمترین در بین نهادهایی است که از بودجه عمومی ارتزاق می‌کنند. مع الاسف باز هم باید تاکید کرد که اگر صورت بندی درستی از مساله امروز ایران در بین سیاستگذاران وجود داشت باید شاهد توجه جدی به دو بخش جوانان و دانشجویان می‌بودیم که همان‌طور که پیش‌تر گفته شد گویی نسل زد که آینده ایران را چه خوب و چه بد خواهد ساخت نادیده انگاشته شده است. بروز اختلاف را نادیده می‌گیرند.
