فریاد حقیرانه، شکست بزدلانه

تلخ بود... خیلی تلخ. فیلم شکست عامدانه کشتی گیر ایرانی برابر حریف روسی را میگویم. غرور و ابهت و شخصیتمان له شد در آن ثانیه های لعنتی که علیرضا کریمی مات و مبهوت، فیتیله پیچ می شد مبادا که دور بعدی به حریف اسرائیلی برخورد کند و امان از آن صدای شوم که هنوز در گوشمان پژواک دارد: #باید_ببازی

یادمان بیاید اصل و فلسفه مسابقه ندادن با شرکت کنندگان اسرائیلی برای چه بود؟ برای اینکه به دنیا پیام دهیم ما این رژیم نامشروع را به رسمیت نمی شناسیم. در نتیجه سال های اول افتخار می کردیم که در مجامع جهانی به یک اسرائیلی برخورد کنیم و کنار بکشیم. اصلاً مدال قهرمانی میخواستیم چه کار وقتی قرار بود مدال حمایت از مظلوم به گردن بیاویزیم؟

رفته رفته مجامع ورزشی روی کار ما حساس شدند و محرومیت های سنگین در نظر گرفتند. کار به جایی رسید که کنار می کشیدیم اما رویمان نمی شد بگوییم برای چه کنار کشیدیم. در نتیجه پرچم استکبار ستیزی را زمین گذاشتیم و ملتمسانه نسخه پزشک دست گرفتیم و مظلومانه بیماری را بهانه آوردیم.

محرومیت آنقدر برایمان سنگین بود که حتی حاضر نبودیم پای آرمانمان بایستیم. رویم به دیوار که باید بنویسم یک زمانی، آقای پیرایرانی و دهقان در اخبارورزشی با هیجان از رشادت ورزشکار ایرانی برای مخاطب داخلی خبر می خواندند، اما مسئولان ورزش ایران در راهروهای فدراسیون جهانی قسم می خوردند: به والله اگر دنبال سیاسی کاری باشیم! ورزشکار ما مریض بود! به همین راحتی منکری چون دروغ را در جامعه ترویج دادیم و به روی خودمان نیاوردیم در روایات اسلامی دروغ به عنوان " کلید گناهان" شمرده شده است.

اینبار اما اتفاق عجیب تری افتاد. حنای ما دیگر رنگی نداشت و حتی دروغمان هم خریداری نداشت. چاره کار چه بود؟ همین اول کار ببازیم که به حریف اسرائیلی برخورد نکنیم! چنین شد که فریاد حقارت بار «بایدببازی علیرضا» در سالن طنین انداز شد. اما طنز ماجرا اینجا است. با شکست کشتی گیر اسرائیلی در مرحله بعد، در گروه بازندگان باز به هم خوردیم و به ناچار دست به دامن مدارک پزشکی قدیمی شدیم. یعنی به قول قدیمی ها: هم چوب را خوردیم و هم پیاز را.

کار روزگار را ببین... ما که قرار بود مفتخرانه در حمایت از مظلوم، شجاعانه اسرائیلی ها را رسوا و خجالت زده کنیم از دروغگویی به کجا رسیدیم؟ فریاد حقیرانه، شکست بزدلانه. بیخود نیست که امام حسن عسکری (ع) می‏فرماید: «جعلت الخبائث کلها فی بیت و جعل مفتاحها الکذب» " تمام پلیدیها در اطاقی قرار داده شده، و کلید آن دروغ است".

کشتی علیرضا کریمی، آئینه وضعیت امروز ما است. نه روی حمایت از مظلوم داریم، نه افتخار شکست دادن ظالم. نه توجیهی برای افکارعمومی داریم و نه شجاعتی برای طرح آرمانهایمان. می خواستیم فیتیله را بی سرو صدا پایین بکشیم اما امان از فیتیله پیچ پرسروصدا. و چه تلخ اگر قرار باشد سرنوشتمان، همان وضعیتی باشد که امیر مومنان علی (ع) می‌فرماید: «میوه دروغ، پستی در دنیا، و عذاب در آخرت است.»

خدا آخرعاقبت ما را ختم به خیر بگرداند. انشالله